Myanmar, het laatste beetje
Door: Mark
Blijf op de hoogte en volg Mark en Ingrid
22 April 2014 | Myanmar, Nyaungshwe
Zo. Weer even tijd vrij maken voor een update. Die hebben jullie inmiddels wel van ons tegoed.
Waar waren we gebleven? Oh ja, Myanmar.. (Er is al weer zoveel gebeurd in de tussentijd dat ik even goed moet nadenken..).
Het laatste stukje Myanmar hebben we 'getreind'. In eerste instantie wilden we 'gewoon' de bus pakken naar Yangon (de hoofdstad en tevens onze eindbestemming in Myanmar) ware het niet dat we op de avond voor vertrek Robbert tegen kwamen. Robbert kenden we al uit Bagan en we raakten aan de praat. (Robbert is een Amerikaan van een jaar of 40/45 die samen met zijn Canadese vriendin Karen de wereld rondreist..) Robbert vertelde ons dat hij ging treinen naar Yangon omdat dit een enorm indrukwekkende treinreis moet zijn. Of we mee wilden? Ja, tuurlijk!
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende morgen in alle vroegte op om met de trein naar Tazi te gaan. Een klein stadje waar we over zouden stappen op een slaaptrein richting Yangon. Robbert had een dag van te voren gevraagd of we kaartjes moesten kopen. 'No, for you tourists are enough seats!' Oke, daarop vertrouwen dan maar..
De rit naar Tazi was inderdaad erg mooi. De trein waggelde met een zeer geringe snelheid door het heuvelachtige landschap. Helaas voor ons zit Myanmar op dit moment in de laatste maand van de 'droge' periode (lees: heet en dusty) waardoor er nauwelijks groen is. Wat moet deze treinrit inderdaad adembenemend zijn in of vlak na het regenseizoen! Desalniettemin een erg toffe rit. Stoppen in kleine dorpjes waar locals van alles proberen te verkopen aan het raam. Mooie vergezichten en veel gehobbel.
De rit duurde zo'n 12 uur (en dan te bedenken dat we een schamele 150 km hebben afgelegd..) waarna we in Tazi aankwamen.
In Tazi dus. De plek waar we over moesten stappen op de slaaptrein. We hoefden geen kaartjes te kopen hadden ze gezegd in Inle.. Maar van een slaaptrein geen spoor. Die was er niet volgens het mannetje achter de balie. Gelukkig was er een taxichauffeur die een klein beetje engels praatte en ons vertelde dat er wel degelijk een slaaptrein onze kant op kwam. Het mannetje achter de balie bevestigde dit maar vertelde direct daarbij dat ze alleen nog maar zitplekken hadden..... Nu moet je je voorstellen dat het inmiddels 21:00 's avonds was en we net 12 uur in een hobbeltrein hadden gezeten. De trein naar Yangon zou ook zo'n 12 uur duren. Je kunt je wel voorstellen dat mijn wereld eventjes instortte bij de gedachte nog 12 uur op een hobbelpaard te moeten zitten.....
Myanmar zou Myanmar echter niet zijn als ze toch nog iets regelen. Nogmaals: de mensen zijn hier enorm gastvrij en hulpvaardig.. Op het laatste moment waren er toch nog slaap plekken vrij gemaakt! Jeeej! Dat is fijn. Mijn blijdschap maakte echter snel plaats voor een licht schuldgevoel toen bleek dat er een aantal locals uit de slaapcoupe werden gehaald. Dat schuldgevoel maakte overigens even snel weer plaats voor dankbaarheid: een bed!
De rit naar Yangon was als een achtbaan. Het hobbelgehalte was ongeveer hetzelfde als in de trein naar Tazi. Omdat deze trein alleen vijf keer zo hard ging zat ik af en toe letterlijk tegen het plafond! Op sommige momenten kwam ik helemaal los van mijn bed. Slapen was er dus niet echt bij..
's Ochtends in alle vroegte kwamen we aan in Yangon. In Yangon hebben we vervolgens nog 2/3 dagen doorgebracht waarna we naar Kuala Lumper zijn gevlogen. Over onze avonturen in Maleisië volgt later een verhaal...
Myanmar dus. Een land wat inderdaad stil heeft gestaan in de tijd. Wat mij op deze plaats nog wel van m'n hart moet is het volgende:
Wat ik als een grote teleurstelling heb ervaren is de grote hoeveelheid afval die o-ver-al is te zien. Ze maken er een bende van! Ze gooien vuilniszakken uit het raam van de trein, overal langs de wegen ligt afval. Plastic zakken, flessen, alles. Het is werkelijk om verdrietig van te worden. Ze maken echt een vuilnisbelt van dit land. Ik hoop maar dat met de komst van toeristen ook meer kennis het land in komt.. Ik denk namelijk dat ze niet weten dat ze hun eigen land ten gronde richten. Met name Yangon was een stad gebouwd op vuilnis. Eeuwig zonde. Gekscherend zeg ik tegen Ing dat dit gedeelte van de wereld in verkeerde handen is gevallen. Zulke mooie natuur waar men zo slecht mee om gaat! Nu is Myanmar een land wat zich heel snel ontwikkelt. Hopelijk draagt die ontwikkeling ook bij aan een (groter) bewustzijn m.b.t. natuurbehoud..
Tot zover!
N.B. In ons volgende verhaal kun je alles lezen over het westen van Maleisië en het enorme contrast met Myanmar. Tot snel!
Liefs Ingrid en Mark
Waar waren we gebleven? Oh ja, Myanmar.. (Er is al weer zoveel gebeurd in de tussentijd dat ik even goed moet nadenken..).
Het laatste stukje Myanmar hebben we 'getreind'. In eerste instantie wilden we 'gewoon' de bus pakken naar Yangon (de hoofdstad en tevens onze eindbestemming in Myanmar) ware het niet dat we op de avond voor vertrek Robbert tegen kwamen. Robbert kenden we al uit Bagan en we raakten aan de praat. (Robbert is een Amerikaan van een jaar of 40/45 die samen met zijn Canadese vriendin Karen de wereld rondreist..) Robbert vertelde ons dat hij ging treinen naar Yangon omdat dit een enorm indrukwekkende treinreis moet zijn. Of we mee wilden? Ja, tuurlijk!
Zo gezegd, zo gedaan. De volgende morgen in alle vroegte op om met de trein naar Tazi te gaan. Een klein stadje waar we over zouden stappen op een slaaptrein richting Yangon. Robbert had een dag van te voren gevraagd of we kaartjes moesten kopen. 'No, for you tourists are enough seats!' Oke, daarop vertrouwen dan maar..
De rit naar Tazi was inderdaad erg mooi. De trein waggelde met een zeer geringe snelheid door het heuvelachtige landschap. Helaas voor ons zit Myanmar op dit moment in de laatste maand van de 'droge' periode (lees: heet en dusty) waardoor er nauwelijks groen is. Wat moet deze treinrit inderdaad adembenemend zijn in of vlak na het regenseizoen! Desalniettemin een erg toffe rit. Stoppen in kleine dorpjes waar locals van alles proberen te verkopen aan het raam. Mooie vergezichten en veel gehobbel.
De rit duurde zo'n 12 uur (en dan te bedenken dat we een schamele 150 km hebben afgelegd..) waarna we in Tazi aankwamen.
In Tazi dus. De plek waar we over moesten stappen op de slaaptrein. We hoefden geen kaartjes te kopen hadden ze gezegd in Inle.. Maar van een slaaptrein geen spoor. Die was er niet volgens het mannetje achter de balie. Gelukkig was er een taxichauffeur die een klein beetje engels praatte en ons vertelde dat er wel degelijk een slaaptrein onze kant op kwam. Het mannetje achter de balie bevestigde dit maar vertelde direct daarbij dat ze alleen nog maar zitplekken hadden..... Nu moet je je voorstellen dat het inmiddels 21:00 's avonds was en we net 12 uur in een hobbeltrein hadden gezeten. De trein naar Yangon zou ook zo'n 12 uur duren. Je kunt je wel voorstellen dat mijn wereld eventjes instortte bij de gedachte nog 12 uur op een hobbelpaard te moeten zitten.....
Myanmar zou Myanmar echter niet zijn als ze toch nog iets regelen. Nogmaals: de mensen zijn hier enorm gastvrij en hulpvaardig.. Op het laatste moment waren er toch nog slaap plekken vrij gemaakt! Jeeej! Dat is fijn. Mijn blijdschap maakte echter snel plaats voor een licht schuldgevoel toen bleek dat er een aantal locals uit de slaapcoupe werden gehaald. Dat schuldgevoel maakte overigens even snel weer plaats voor dankbaarheid: een bed!
De rit naar Yangon was als een achtbaan. Het hobbelgehalte was ongeveer hetzelfde als in de trein naar Tazi. Omdat deze trein alleen vijf keer zo hard ging zat ik af en toe letterlijk tegen het plafond! Op sommige momenten kwam ik helemaal los van mijn bed. Slapen was er dus niet echt bij..
's Ochtends in alle vroegte kwamen we aan in Yangon. In Yangon hebben we vervolgens nog 2/3 dagen doorgebracht waarna we naar Kuala Lumper zijn gevlogen. Over onze avonturen in Maleisië volgt later een verhaal...
Myanmar dus. Een land wat inderdaad stil heeft gestaan in de tijd. Wat mij op deze plaats nog wel van m'n hart moet is het volgende:
Wat ik als een grote teleurstelling heb ervaren is de grote hoeveelheid afval die o-ver-al is te zien. Ze maken er een bende van! Ze gooien vuilniszakken uit het raam van de trein, overal langs de wegen ligt afval. Plastic zakken, flessen, alles. Het is werkelijk om verdrietig van te worden. Ze maken echt een vuilnisbelt van dit land. Ik hoop maar dat met de komst van toeristen ook meer kennis het land in komt.. Ik denk namelijk dat ze niet weten dat ze hun eigen land ten gronde richten. Met name Yangon was een stad gebouwd op vuilnis. Eeuwig zonde. Gekscherend zeg ik tegen Ing dat dit gedeelte van de wereld in verkeerde handen is gevallen. Zulke mooie natuur waar men zo slecht mee om gaat! Nu is Myanmar een land wat zich heel snel ontwikkelt. Hopelijk draagt die ontwikkeling ook bij aan een (groter) bewustzijn m.b.t. natuurbehoud..
Tot zover!
N.B. In ons volgende verhaal kun je alles lezen over het westen van Maleisië en het enorme contrast met Myanmar. Tot snel!
Liefs Ingrid en Mark
-
22 April 2014 - 09:01
Marith:
Goed om weer een verhaal van jullie te lezen! Wat een treinreis! Hier in Nederland gaat alles goed, komen net terug van paasweekend in de Ardennen. Kus x -
22 April 2014 - 13:01
Mark En Ingrid :
He Maart! Ik zag het op internet, gezellig clubje :-) In de kruisdwars ook nog steeds alles bij 't oude?! X -
22 April 2014 - 14:04
Corine:
Hallo Mark en Ingrid.
Jullie maken heel wat mee als ik het zo lees.
Geweldig. !
Geniet ervan! -
23 April 2014 - 13:43
Karin:
Ola,
Leuk om weer een update te lezen!! Tussen deze en de volgende mag wel wat minder tijd zitten hoor ;)
Bij ons zijn inmiddels de voorbereidingen ook gestart. (voor de "zomervakantie" dat dan weer wel)
Helaas niet zoon lange mooie reis als jullie maar toch, in 3,5 week kan je ook mooie dingen bekijken in Azie ;)
Over 2 weken gaan we al, kan niet wachten :P
Hebben jullie nog tips voor in Bangkok/ rond het vliegveld? We moeten 6 uur overbruggen voordat we door vliegen richting Laos..
Hoe gaat het met het backpacken en je rug? Beetje vol te houden of zitten jullie soms langere tijd op 1 plek zodat je met je daypack kan touren?
Je auto staat er trouwens nog goed bij. Ik zal volgende week nog wel een keertje rondje maken om te kijken of die nog wil starten :P
Veel plezier in Maleisie. (Schijnt daar ook mooi te zijn;))
Groetjes vanuit Utrecht! -
02 Mei 2014 - 13:20
Hans En Annette:
Leuk om weer over jullie avonturen te lezen en over de treinervaring. Het zal wel afkicken zijn straks. Maleisië is vast een plezierige verandering: het schijnt wat meer ontwikkeld en beter georganiseerd te zijn dan Indonesië en zeker meer dan Myanmar. We horen het wel.
Heel veel plezier nog ! Groetjes!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
